De Vreetschuur

Ook ik kom wel eens in vreetschuren. En altijd heb ik er weer spijt van. Maar dit soort gelegenheden brengt mij wel steeds dichter bij mijn wens om restaurants in- en om Apeldoorn te recenseren. En ik geef toe: klagen is makkelijker dan loven. Ook ik ben een mens. Nog niet zo lang geleden zijn we (Corinne en ik), slachtoffer geweest bij Restaurant le Triangle in Wenum-Wiesel.
Het is moeilijk recenseren als je ergens gegeten hebt waar werkelijk bijna alles gewoon niet deugt. Maar ik doe een poging: een driegangen-menu besteld (en dat is in de Triangle nog niet zo makkelijk: de kaart lijkt op een door een brugklasser in elkaar geflanste collage van bijeengeraapte fotootjes, verkeerde lettertypes en schreeuwerige teksten) en meteen de haren overeind als de serveerster mij dwingt om gelijk het nagerecht op te geven. “Goh mevrouw, waarom moet dat dan?”.. “Nou dit zijn de regels hier”, snauwt ze me toe. Ik kan me inhouden, maar de toon is gezet. Ok. Regels zijn regels.. jawohl!! Ik spring denkbeeldig in de houding. Goed dan: voorgerecht carpaccio graag, hoofdgerecht rode mul & pangasiusfilet, gevuld met zalm, geserveerd met limoen-dillesaus en het paletje met diverse kaassoorten na. De carpaccio werd door de zich overdreven haastig gedragende dame snel gebracht.
Een flauw uitziend bordje met daarop een ondefinieerbaar vleeswaar.. rookvlees? Zo smaakte het wel. De bruine randjes getuigden niet van versheid. De supermarktcroutons heb ik opzij gelegd. Al met al: ik heb géén ossenhaas geserveerd gekregen. Volgende gerecht dan maar; de visschotel. Die schotel kwam pas vijf minuten nadat de groenten in Blokkerachtige schaaltjes op tafel waren gezet. Frietjes dus alweer koud, AVIKO-gebakken piepertjes, stronkje witlof met veel ham en weinig kaas, zoete appeltjes (niet zelf gemaakt meneer de kok?) en, zoals de serveerster het noemde: de vitamientjes (serveerster-cliché voor de rauwkostsalade). Maar dan.. het hoofdgerecht. Mij was Pangasiusfilet en rode mul beloofd die gevuld zou zijn met zalm… nou.. niet dus! Er lag wel een stukje zalm bij, maar dat heet volgens mij niet “gevuld met”… Maar goed. Vis was redelijk te eten; de saus die in zo’n mayonaiseschaaltje zat dat je ook wel eens krijgt in de luxere snackbar heb ik even met het puntje van mijn pink geproefd: limoen-dille? Had van mij ook azijn/maizena mogen heten. Ach: smaken verschillen. Vis weghappen en bord opzij zetten en wachten op het nagerecht. Het paletje kaas kwam redelijk snel (en zo hoort het ook als je non-verbaal te kennen geeft dat je het wel gehad hebt…) Beetje blauwe kaas, stukje brie, volgens mij een hompje port Salut en dan nog een partje Hollandse kaas. Het handjevol nootjes (o.a. taaie pistachenootjes) dat op het bordje lag heb ik laten liggen, maar de kaas en het ‘breekbroodje’ waren prima te eten. Gauw afrekenen en wegwezen.. Toen zag ik pas de menukaart buiten aan de muur. Het glazen kastje waarin de kaart met koelkastmagneetjes was vastgeplakt, lag bezaaid met honderden dode vliegjes. En inderdaad: die lagen er volgens mij al heel lang!
Ik heb de eigenaar er nog op aangesproken, maar die deed net of hij afasie had.
Gauw naar huis. Nog even lekker nagescholden en gevloekt en een goede whisky ingeschonken.

Trackback URL

, ,

  1. ernst
    10/01/2012 at 3:52 pm Permalink

    Nou daar hoeven wij dus niet naar toe!!
    welke restaurants in Apeldoorn eo raad je ons wel aan?

  2. Rob Feber
    11/01/2012 at 11:34 am Permalink

    Ga eens naar Potjandorie. Kijk daar om je heen. Kijk naar het personeel. Dan weet je wat ik bedoel.

  3. Buddy
    10/01/2012 at 4:53 pm Permalink

    Dat was leuk om te lezen!
    Goed begin van een mooie recensielijst van restaurants in Apeldoorn?