Huisvlijt

Niet voederen
Dit bordje staat in een klein weilandje aan de Loseweg in Apeldoorn. Vlak bij het paleis. Twee pony’tjes lopen er. Een van de beesten heeft een geinige kuif en een ‘onderbijtgebit’. De ander heb ik nooit goed kunnen bekijken, want dat is een schijterd.
En ik geef toe: mijn obsessie voor borden is deels te danken (of misschien wel te wijten) aan dit exemplaar. Iedere keer als ik langsliep- of fietste, zette de tekst mij aan het denken. Dit weekeinde is mijn kijk op de tekst en de interpretatie ervan, drastisch gewijzigd. Vraag me niet waarom of naar de aanleiding. Het is gewoon gebeurd.
Dacht ik vóór het weekeinde nog: ‘Wat een sukkel van een baas of bazin van die beestjes dat hij/zij niet doorheeft dat de tekst vreselijk fout is!’, nu weet ik wel beter.
Wat heb ik vaak kennissen en familie, de eigenaar van het bordje in de zeik nemend, op dit bordje gewezen. Figuurlijk natuurlijk, want er is geen hond die naar Het Loo komt om een lullig bordje te komen bekijken om mij tevreden te stellen. Mijn aangeboren kommacopuleerderij wordt niet door iedereen gewaardeerd namelijk.
Maar goed: wát staat er eigenlijk? Nee, wacht even, ik moet even een stapje terug. Ik heb dus tot voor kort gedacht dat er: ‘A.U.B. niet voeren, goed bedoeld, maar het kost zijn leven.’ had moeten staan. Maar dat is (wijsheid komt ook bij mij met de jaren) natuurlijk vreselijke onzin. Betrek het maar eens op jezelf: als je eet dan is de kans dat je daaraan dood gaat behoorlijk klein. Sterker nog: niet eten (vooral als dat een structureel karakter heeft) leidt al gauw tot de dood.
En dat heeft de bordjesmaker altijd al geweten.
Voeren kost ‘m inderdaad zijn dood.
En zo is het maar net.

Trackback URL

, , , , ,

  1. @Scharrenberg
    12/09/2011 at 7:48 pm Permalink

    Leuk stukje Rob!

  2. miranda
    12/09/2011 at 8:05 pm Permalink

    Mag ie ook geen brood?

    Leuk geschreven Rob!